wystarczajaco długo, by zjechac na bok. Zyskał na czasie.

  • Kryspin

wystarczajaco długo, by zjechac na bok. Zyskał na czasie.

20 April 2021 by Kryspin

Dlatego ¿e lustro tak silnie odbija swiatło. W przeciwnym wypadku musiałby czekac, a¿ kierowca oswietli go swoimi reflektorami. To dało mu kilka sekund wiecej, a liczyła sie ka¿da sekunda. Wiedział, ¿e kierowca zacznie hamowac i skreci, ¿eby go wyminac. Droga była mokra, Marla Cahill 315 musiała gwałtownie skrecic kierownica i wcisneła hamulec. Udało jej sie nie wpasc na człowieka na drodze, ale uderzyła w barierke. - Janet myslała głosno, mówiac coraz szybciej, w miare jak scena wypadku rysowała jej sie w wyobrazni. - Barierka była w tym miejscu słabsza, pamietasz? Jakby była niedawno zespawana, ale Departament Dróg nie wie nic o ¿adnych naprawach w tym rejonie. - Wiec sadzisz, ¿e ktos zespawał barierke w tym miejscu rozrywka dziennik.pl specjalnie po to, ¿eby ja osłabic, a nie wzmocnic czy naprawic? - Zgadza sie! - Janet, usmiechajac sie szeroko, uderzyła dłonia w biurko. - Chwileczke, nie tak szybko. - Paterno nie poddawał sie jej entuzjazmowi. Było jeszcze wiele innych mo¿liwosci wartych rozwa¿enia. - Nie sadzisz, ¿e troche pochopnie wyciagasz wnioski? Kto mógłby chciec zabic Marle Cahill? I unitedfinances offer this time 500 bad credit loan direct lender from reputable company and delivered to USA customers czemu nie miałby tego dokonac w jakis mniej skomplikowany sposób - zrzucajac ze schodów czy podrzynajac gardło? Po co tyle zachodu? Tylko po to, ¿eby wygladało na wypadek? Nie kupuje tego. Cały plan byłby zbyt ryzykowny. Łatwo mo¿na byłoby trafic na niewłasciwy samochód. - Na przykład na cie¿arówke Biggsa. - Chyba ¿e wychodzimy z błednego zało¿enia. Mo¿e ofiara miał byc Biggs - zastanawiał sie Paterno. - Ktos zadał sobie wiele trudu, ¿eby Biggs nigdy sienie obudził, podczas gdy Marla Cahill ze szpitala spokojnie wróciła do domu. Wiec mo¿e to wcale nie o nia chodziło. - Tyle tylko, ¿e Biggs jest czysty jak dziewica, pamietasz? Prawdziwy harcerzyk. - W przeciwienstwie do wszystkich członków rodziny Cahill. - Paterno rytmicznie ¿uł swoja stara gume. Do diabła, ta sprawa doprowadzi go do szalenstwa. - Chyba musimy poczekac i zobaczyc, co pani Cahill ma nam do powiedzenia. 316 Zdaniem Nicka, Conrad Amhurst własciwie był ju¿ jak martwy. Le¿ał płasko na plecach z mnóstwem tubek i rurek przymocowanych do jego ciała, nafaszerowany morfina, otepiały. Kiedy Marla zapukała w futryne drzwi jego prywatnego pokoju, zwrócił w jej strone oczy. kiedy sadzić rośliny w ogrodzie - Tato? - powiedziała Marla, podchodzac do łó¿ka. Nick stanał za nia. Nie chciał zakłócac swoja obecnoscia sceny pojednania, jesli o to tu, do diabła, chodziło Fatalnie czuł sie w tym miejscu, mimo całego luksusu i widoku na zatoke. Nie lubił domów opieki, tak samo jak szpitali. W jednym rogu pokoju stała skórzana sofa. Po drugiej stronie znajdowały sie drzwi prowadzace do du¿ej łazienki z kabina prysznicowa na poziomie podłogi, tak by mo¿na było do niej wjechac na wózku inwalidzkim, który stał teraz wepchniety do kata. Na podłodze le¿ała miekka wykładzina,

Posted in: Bez kategorii Tagged: serial dla nastolatków, romans z żonatym, wokalistki ich troje,

Najczęściej czytane:

prawdopodobnie Latynos. Powiedział, że będziesz na spotkaniu za

kościołem w Guadalupe o wpół do jedenastej. Telefon, z którego dzwoniono, stoi na stacji obsługi samochodów. Właściciel nic nie wie. Milla nie wiedziała oczywiście, co dzieje się za tymi zimnymi, ... [Read more...]

- Słyszałem o nim - chrząknął głośno lekarz.

- Od kogo? - Przypadkiem usłyszałem rozmowę żony z True - Rip patrzył przez okno. - Zgaduję, że ten Diaz już wie o Susannie. ... [Read more...]

ś mamrotała, częściowo w ojczystym języku Indian amerykańskich, częściowo po angielsku. Z tej paplaniny mógł wywnioskować jedynie, że się boi. - Stanie mu się krzywda, on może go nawet zabić. - Drżał jej głos, a ciemne oczy pełne były bólu. - Kogo? Pani syna? - Obu! Buddy’ego i Briga. - Chwileczkę, myślałem, że dotarło do pani, że Brig już dawno nie żyje. - Będzie musiał zadzwonić po lekarzy i zamknąć ją znowu w szpitalu dla psychicznie chorych. Nic do niej nie docierało. Kubek wypadł jej z ręki i gorąca herbata wylała się na kolana. W ogóle tego nie zauważyła. Zamknęła oczy i kołysała się w tył i w przód, jak w transie. Przyprawiała T. Johna o dreszcze. Sięgnął po papierosy. Widział już w życiu wielu szarlatanów i oszustów, którzy wyłudzali od ludzi pieniądze, twierdząc, że są lekarzami. Ale niewielu potrafiło przepowiadać przyszłość, a ci byli przerażający, naprawdę przerażający. Nie podobała mu się myśl, że ktoś pozna jego przyszłość. Może Sunny była jedną z takich osób? A może była po prostu wariatką, osobą psychicznie chorą. Nie mógł znieść jej zawodzenia. Zapalił papierosa i poczuł z rozkoszą, jak dym napełnia mu płuca. Przyniesiono jedzenie z pobliskich delikatesów: kanapki z szynką i chipsy ziemniaczane. Sunny nie zwróciła na to uwagi. Nie przestawała zawodzić. Cały czas w jej ustach przewijało się imię Briga i Buddy’ego. Bez przerwy. Ale ani razu nie padło imię Chase’a. - Co się dzieje? - spytał Gonzales, patrząc na Sunny. - Jest w transie. Myśli, że jej synowie są w wielkich kłopotach, ale ciekawe, że nie martwi się o Chase’a. Tylko o Briga i Buddy’ego. - Myślałem, że Brig to był Baldwin. - Bo był. - T. John wziął pół kanapki i ugryzł ją, ale prawie nie poczuł smaku szynki, musztardy i cebuli, bo jego umysł pracował w przyśpieszonym tempie, coraz szybciej i szybciej. W końcu wszystko zrozumiał. - Cholera! - Wstrząsnął nim dreszcz, jakby ktoś przejechał mu wzdłuż kręgosłupa lodowatym palcem. - Chyba wystawiliśmy akt zgonu nie temu McKenziemu! - Co? Zwariowałeś? - Gonzales spojrzał na starą kobietę. T. John zerwał się na równe nogi. - Niech Doris z nią zostanie. Jedziemy pogadać z McKenziem. Zawodzenie ustało. - Jadę z wami. - Sunny otrzeźwiała w jednej chwili. Cholera, czy to wycie miało jakieś znaczenie? - Nie ma mowy. - Chodzi o moich synów, panie szeryfie. O moich synów. Ich życie jest w niebezpieczeństwie. Jadę z wami. Nie traćmy czasu. - Chwyciła laskę, wsadziła kanapkę do kieszeni i wyszła. Na korytarzu na chwilę przystanęła. - O Boże... - Oparła się ciężko o ścianę. - Już... już za późno. - Patrzyła nieruchomo przed siebie. Jej twarz wykrzywiła się z przerażenia. - Mój Boże, Brig! Brig! - zaczęła przeraźliwie krzyczeć. T. John zawołał o pomoc. - Zabierzcie ją do szpitala. Biegiem. Zastępca szeryfa Doris Rawlings wybiegła zza biurka. - Nie! O nie! Oni się palą! Palą! - Zajmij się nią! - przykazał Wilson, wskazując na Sunny. - Jedziemy do Chase’a McKenziego. Może potrzebować pomocy. Zadzwonię. - Załatwione. - Doris podeszła do Sunny, która szlochała, drapała ścianę i siebie, jakby dręczył ją potworny psychiczny ból. - Śmierć... On umrze. T. John zostawił ją i zbiegł na dół. Jego kroki niosły się echem po budynku. Gonzales biegł za nim. T. John Wilson był przerażony, jak jeszcze nigdy w życiu. Otworzył zamaszyście drzwi i popędził do samochodu. Usłyszał przeciągłe wycie syreny. - Cholera, straż pożarna - zauważył Gonzales. T. John usłyszał dźwięk klaksonów, warkot silników i pisk opon. Spojrzał na wschód, w stronę gór, i zobaczył w ciemności pomarańczową łunę. - Dalej! - Uruchomił silnik i włączył wsteczny bieg, zanim Gonzales zdążył zamknąć drzwiczki. Z poczuciem porażki wyjechał z parkingu na sygnale i na światłach. Bez wątpienia Sunny miała rację. Jest za późno. Cassidy z ciężkim sercem zostawiła Briga w łóżku. Spał. Napisała mu kilka słów wyjaśnienia. Pocałowała go w czoło. Chciała pożegnać się z Ruskinem, ale pies gdzieś zniknął. Dziwne, bo zawsze był przy niej albo leżał na ganku przy drzwiach wejściowych. Trocheja to zaniepokoiło, ale nie poznała jeszcze nocnych obyczajów psa. Nie wiedziała, dokąd jedzie. Chciała znaleźć się jak najdalej domu. Wydawało jej się, że połyskująca w ciemności obrączka z niej szydzi. - Och, Chase - wyszeptała. Czuła się jak straszna zdrajczyni. Zależało jej na nim i była mu wierna, ale nigdy go nie kochała. Nie tak, jak Briga. ...

172 Idiotka - powiedziała do siebie i zacisnęła palce na kierownicy. Jechała do miasta. Do Prosperity. Dlaczego wyjeżdżasz? Przecież zawsze chciałaś Briga, a teraz jest twój. On cię kocha. Powiedział, że cię kocha. Dlaczego wyjeżdżasz? Bo muszę. Jestem żoną Chase’a. Już nie. Chase nie żyje. Ty go nie zabiłaś. Nie zabił go Brig. Po prostu tak się stało. Kochasz Briga! Do cholery, dlaczego wyjeżdżasz? Muszę. Spojrzała we wsteczne lusterko, zobaczyła w nim swoje oczy i zwolniła pedał gazu. Wyjeżdżasz, bo się boisz, Cassidy Buchanan. Boisz się, że kochasz za bardzo, boisz się przyznać, że Brig był zawsze w twoim sercu, boisz się przyszłości, o której nawet nie śmiałaś marzyć. Przyznaj się, Cassidy, jesteś gówniarą. O Boże! Nacisnęła hamulec i jeep zjechał na pobocze. Samochodem zarzuciło, a opony zostawiły ślad przy linii na drodze. Cassidy znowu spojrzała w lusterko, we własne oczy. Nigdy nie uciekałaś od walki, Cassidy McKenzie, i na pewno nie będziesz robić tego teraz. Kochała Briga. On kochał ją. Nic nie mogło stanąć im na drodze. Cokolwiek los im zdarzy i jakkolwiek się czują z powodu śmierci Chase’a, mogą przez to przejść. Zapomnieć o przeszłości. Stawić czoło przyszłości. Razem! Radość zagościła w jej sercu. Wróci, zanim Brig się obudzi. A kiedy otworzy oczy, kiedy świt rozjaśni im twarze, powie mu, jak bardzo go kocha. A potem mu to pokaże. Skręciła kierownicę i nacisnęła z całej siły pedał gazu. Jeep zawrócił przechylając się na bok. Jechała do domu. I wtedy zobaczyła pomarańczową łunę na horyzoncie, złote światło, którego nie powinno być o tej porze nocy. Serce w niej zamarło. Na chwilę przestała oddychać. Nie! To niemożliwe! - Proszę, Boże, nie! W głębi duszy wiedziała, że coś się stało, ale nie mogła uwierzyć, że wybuchł następny pożar - w jej domu... O Boże, proszę, tylko nie Brig! - Wyłaź z łóżka, łajdaku! - Trzask ładowanej strzelby przerwał ciszę w pokoju. Cassidy? Gdzie jest Cassidy? Brig podniósł głowę i strach chwycił go za serce. Patrzył w lufę strzelby, którą trzymał Derrick Buchanan. Zaciskał palce na spuście. - Powinienem był to zrobić dawno temu! - O czym ty mówisz? - Brig natychmiast otrzeźwiał. W pokoju było ciepło, ale Briga mroził strach. Widział jedynie lufę strzelby wycelowaną w jego głowę. Nie było przy nim Cassidy. Dzięki Bogu. Chyba że... Chyba że Derrick już ją znalazł. - Wkładaj portki, McKenzie. - Derrick splunął. Jego twarz wykrzywiła się w gwałtownej złości, aż Brig skulił się. Zaschło mu w gardle i z trudem oddychał. Chociaż była noc, w pokoju było dziwnie jasno. I gorąco. Unosił się przejmujący zapach strachu. Gdzie jest pies? Powoli, żeby nie zdenerwować brata Cassidy, Brig założył dżinsy. Cały był spięty, gotowy uchylić się w razie potrzeby. - Gdzie jest Cassidy? Derrick wzruszył ramionami. - Nigdy nie mogłeś połapać się w swoich kobietach, co? - Była tu ze mną. Musi być bezpieczna. Na pewno jest. Strach przenikał go do szpiku kości. - Ale jej nie ma. Nie ma też jeepa. Kochasiu, nie masz kogo zawołać na pomoc. Poczuł ulgę. Jeżeli Cassidy jest bezpieczna, to nic więcej go nie obchodzi. Nic więcej nie ma znaczenia. A wyglądało na to, że Derrick nie kłamie. Nie w takiej chwili. Był pełen nienawiści do Briga. Skłamałby z rozkoszą, że już zrobił jej krzywdę, żeby sprawić mu ból. - A jeżeli chodzi o psa, to albo zeżarł truciznę na szczury, albo Cassidy zabrała go ze sobą, bo też go tu nie ma. Na szczęście dla mnie. Nie cierpię kundli. Brudnych mieszańców. Oczy Derricka zrobiły się ciemniejsze. Brigowi napięły się mięśnie. Chciał chwycić broń i wycelować Derrickowi w łeb, ale był na przegranej pozycji. Derrick strzeliłby do niego pierwszy, więc się powstrzymał i gorączkowo myślał, co robić. Starał się zyskać na czasie. Derrick skinął głową w stronę drzwi i warknął: - Jak to jest pieprzyć się z obiema moimi siostrami? - Jego oczy wąskie jak szparki, patrzyły z furią. - Co? Derrick pomachał bronią w stronę drzwi. Brig zrozumiał że ma wyjść z sypialni. Wyszedł na korytarz z łomoczącym sercem. Czuł, że podniósł mu się poziom adrenaliny. - Może mi powiesz, która była lepsza? Angie czy Cassidy? Zawsze mnie to ciekawiło. Z Cassidy się nie zadawałem. - Zamknij się! 173 ... [Read more...]

Polecamy rowniez:

Palenie papierosów, grill, głośne imprezy ? co można, a czego lepiej nie robić na balkonie?
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 61 62 63 64 65 66 67 68 69 70 71 72 73 74 75 76 77 78 79 80 81 82 83 84 85 86 87 88 89 90 91 92 93 94 95 96 97 98 99 100 Następne »

Copyright © 2020 www.hotel.swidnica.pl

WordPress Theme by ThemeTaste